Czołg T-72 został skonstruowany w ZSRR, wszedł na uzbrojenie w latach 70. Jest produkowany w Uralskiej Fabryce Wagonów w Niżnym Tagile. Do uzbrojenia w Wojsku Polskim został przyjęty w 1978 roku. Do dnia dzisiejszego stanowi podstawowe wyposażenie wojsk pancernych w Polsce.
Według danych ministerstwa obrony narodowej z 2005 roku w linii znajdowało się 597 egzemplarzy tego czołgu. Czołg T-72 był produkowany na licencji Polsce, Czechosłowacji, Jugosławii oraz Indiach. Jest on na wyposażeniu armii kilkunastu państw.
W Rosji cały czas powstają jego głębokie modernizacje. W Polsce produkcja czołgu T-72 zaczęła się w roku 1982. Jego wytwarzaniem zajęły się Zakłady Mechaniczne Bumar-Łabędy w Gliwicach. Na początku wytwarzano t-72M, zaś w roku 1986 t-72M1. Jego odmianą był t-72M1D – czołg dowódcy. Czołgi t-72 były wytwarzane dla Wojska Polskiego oraz na eksport, do takich krajów jak Irak, NRD, Iran, Węgry. W okresie 1987-1989 były prowadzone starania, aby rozpocząć wytwarzanie wersji czołgu T-272S. Przerwały je przemiany ustrojowe w roku 1989. W Polsce roku 1991 pojawiła się modernizacja czołgu T-72 oznaczona jako PT-91.
Mocna stroną czołgu T-72 była armata kalibru 125 mm. Była ona celna. Po raz pierwszy czołg ten wziął udział w wojnie iracko-irańskiej. Górował on nad czołgami irańskimi Następnie został użyty w wojnie libańskiej w roku 1982. Dobrze radził sobie z amerykańskimi czołgami M60 Patton. W czasie wojny w Zatoce Perskiej były na wyposażeniu armii irackiej. Poniosły one duże straty. Zostały zniszczone przez lotnictwo, w tym śmigłowce szturmowe. Czołgi koalicji antyirackiej górowały nad T-72 dystansem skutecznego ognia.
Ostatnio czołgi T-72 wzięły udział w konflikcie na Ukrainie. Korzystali z nich zarówno separatyści wspierani przez Rosję, a także wojska ukraińskie. Czołgi wersji używanej w Wojsku Polskim uważane są za przestarzałe i wymagają zastąpienia nowymi konstrukcjami.